សង្ឃឹមថា គ្រឹះប្រាសាទអង្គរវត្តមិនមានបញ្ហាដូចការលើកឡើងរបស់លោកវណ្ណ ម៉ូលីវណ្ណ

ស្ថាបត្យករ​ដ៍​ល្បីល្បាញ​របស់​ខ្មែរ​និង​មានកេរ្តិ៍ឈ្មោះ​បោះ​សម្លេង​ល្បី​ផង​ដែរ​នៅ​លើ​ពិភពលោក​ខាង​សំណង់ លោក វណ្ណ ម៉ូ​លី​វណ្ណ ធ្លាប់​មិន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​យន្តហោះ​ធុន​ធំ​ចុះ​ចត​នៅ​លើ​ព្រ​លាន​យន្តហោះ​អន្តរជាតិ​ខេត្តសៀមរាប ពីព្រោះ​លោក​ថាបើ​យន្តហោះ​ធុន​ធំ​ៗ​ចត វា​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ប៉ះពាល់​ខូច​ដល់​គ្រឹះ​ប្រាសាទអង្គរវត្ត ។​

មិនអាចរកការសុំអត្ថាធិប្បាយបានទេពីអ្នកនាំពាក្យរដ្ឋលេខាធិការដ្ឋានអាកាសចរណ៍ស៊ីវិល នាព្រឹកថ្ងៃទី០៨ សីហា ២០២០នេះ ។

​បើ​តាម​ប្រ​ព័​ន្ឋ​ផ្សព្វផ្សាយ​និង​ឯកសារ​ខ្លះ ក៍​ដូច​ជា​មន្ត្រី​មួយ​ចំនួន​បាន​បញ្ជាក់​ថា ការ​លើក​ឡើង​របស់​លោក វណ្ណ ម៉ូ​លី​វណ្ណ ខាងលើ​នេះ គឺ​បាន​ធ្វើ​ឡើង​អំឡុង​ពេល​លោក​កាន់​តំណែង​ជា​រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួង​ដែនដី នគរូបនីយកម្ម​និង​សំណង់ ។ ក្រៅពី​ការ​លើក​ឡើង​ខាងលើ ស្ថាបត្យករ​ដ៍​ល្បី​រូប​នេះ ក៍​ធ្លាប់​ថ្លែង​មិន​ឲ្យ​លុប​បឹង​មួយ​ចំនួន​ក្នុង​រាជធានី​ភ្នំពេញ ដូច​ជា​បឹង​កក់ បឹង​ទំពុន បឹង​ពោងពាយ បឹង​ប៉ា​យា​ប បឹង​ស្នោ និង​បឹង​ក្រពើ​..​ជាដើម ព្រោះ​បើ​តាម​លោក វណ្ណ ម៉ូ​លី​វណ្ណ បើ​លុប​បឹង​ទាំងនោះ រាជធានី​ភ្នំពេញ​នឹង​លិច​ទឹក​ជៀស​មិន​រួច​នោះ​ទេ​។​

​ឯកសារ​និង​មន្ត្រី​ដឹង​រឿង​នេះ​ខ្លះ​ថា នៅ​ពេល​លោក វណ្ណ ម៉ូ​លី​វណ្ណ ហាម​ខាងលើ​បែប​នេះ ពេល​នោះ ក៍​មាន​មន្ត្រី​ខ្លះ បាន​ដៀល​លោក វណ្ណ ម៉ូ​លី​វណ្ណ ថា​ជា​មនុស្ស​ចាស់​គម្រឹល ហើយ​ក្រោយមក​មិនដឹង​មានរឿង​អ្វី លោក វណ្ណ ម៉ូ​លី​វណ្ណ ក៍​ត្រូវ​បាន​ដក​តំណែង​ពី​រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួង​ដែនដី នគរូបនីយកម្ម​និង​សំណង់ ។ តើ​មក​ទល់​នឹង​ពេល​នេះ គំនិត​ប្រាជ្ញា​របស់​លោក វណ្ណ ម៉ូ​លី​វណ្ណ ខុស​ឬ​ត្រូវ ?​

​លោក វណ្ណ​-​មូលី​វណ្ណ កើត​នៅ​ថ្ងៃ​២៣ វិច្ឆិកា ១៩២៦ ក​ខេត្តកំពត​  ឈ្មោះ​ជា​ឡា​តាំង Vann Molyvann គឺជា​ស្ថាបត្យករ​ជើង​ចាស់​ដ៏​ល្បីល្បាញ​របស់​ប្រទេស​កម្ពុជា​។ លោក​បាន​រួមចំណែក​ជា​ច្រើន​ក្នុង​ស្ថាបត្យកម្ម​ដែល​គេ​ហៅ​ថា ស្ថាបត្យកម្ម​ខ្មែរ​ទំនើប នៅ​ក្នុង​សម័យ​សង្គមរាស្ត្រនិយម (១៩៥៥–១៩៧០) នៅ​ពេល​ដែល​វប្បធម៌​ខ្មែរ​មានការ​រីក​ចម្រើន​ក្រោម​ព្រះរាជកិច្ច​ដឹកនាំ​របស់​អតីត​ព្រះមហាក្សត្រ ព្រះបាទ​នរោត្តម​-​សីហ​នុ​។​

​សម្ដេច នរោត្តម​-​សីហ​នុ បាន​អនុម័ត​គោលនយោបាយ​អភិវឌ្ឍន៍​ដែល​ព័ទ្ធ​ជុំវិញ​ដោយ​សំណង់ ទីប្រជុំជន​ថ្មី​ៗ ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ និង​ស្ថាបត្យកម្ម​។ លោក​ធ្លាប់​ជា​អតីត​ជើង​ចាស់​បង្អស់​នៃ​ជំនាន់​នៃ​ស្ថាបត្យកម្ម ដែល​បរិច្ចាគ​នូវ​រចនាបថ​តែ​មួយ​គត់​នៃ​ស្ថាបត្យកម្ម​ដែល​បញ្ចូល​គ្នា​កំឡុង​សម័យកាល​នេះ និង​ដែល​បាន​បង្កើត​ឡើង​នូវ​ស្ថាបត្យកម្ម​ខ្មែរ​ថ្មី​។​

​ចាប់ពី​ឆ្នាំ ១៩៤៥ ដល់​ឆ្នាំ​១៩៤៦ លោក វណ្ណ ម៉ូ​លី​វណ្ណ សិក្សា​ផ្នែក​ច្បាប់ នៅ​សាលា​ភូមិន្ទ​រដ្ឋបាល​ភ្នំពេញ​។ នៅ​ឆ្នាំ​១៩៤៦ លោក​បាន​ទទួល​អាហារូបករណ៍​បន្ត​ការ​សិក្សា​ផ្នែក​ច្បាប់ នៅ​សាកលវិទ្យាល័យ Sorbonne University  នៅ​ទី​ក្រុងប៉ារីស ប្រទេស​បារាំង​។ នៅ​ឆ្នាំ ១៩៤៧ លោក​ឈប់​រៀន​ច្បាប់ ហើយ​បែរមក​ចូល​រៀន​ផ្នែក​ស្ថាបត្យកម្ម​នៅ​សាលា​ជាតិ​ជាន់ខ្ពស់​វិចិត្រសិល្បៈ និង​ទទួល​បាន​សញ្ញប​ត្រ​ស្ថាបត្យកម្ម​ពី​រដ្ឋាភិបាល​បារាំង​នៅ​ឆ្នាំ ១៩៥៥ ។ នៅ​ឆ្នាំ ២០០៨ លោក​ទទួល​បាន​សញ្ញាបត្រ​បណ្ឌិត​ស្ថាបត្យកម្ម ពី​សាកលវិទ្យាល័យ​ប៉ា​រី​ស ៨ (University of Paris 8) ។​

​នៅ​ឆ្នាំ ១៩៥៦ លោក វណ្ណ ម៉ូ​លី​វណ្ណ បាន​វិល​ត្រឡប់​មក​កម្ពុជា​វិញ​។ ចាប់ពី​ឆ្នាំ​នោះ​មក លោក​ត្រូវ​បាន​ផ្ដល់​មុខ​តំណែង និង​ភារកិច្ច​ជា​ច្រើន​។ តួនាទី​សំខាន់​ៗ​ដែល​លោក​ធ្វើ​ក្នុងអំឡុងពេល​នោះ មាន​ដូច​ជា ស្ថាបនិក និង​ជា​សាកល​វិទ្យា​ធិ​ការ​នៃ​សាកលវិទ្យាល័យ​ភូមិន្ទ​វិចិត្រសិល្ប និង​រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួងអប់រំជាតិ​។ ចាប់ពី​ឆ្នាំ ១៩៧២ ដល់​ឆ្នាំ​១៩៧៩ លោក​បំពេញការងារ​ជា​ស្ថាបត្យករ សាស្ត្រាចារ្យ​នៅ​ប្រទេស​ស្វី​ស និង​ជាទី​ប្រឹក្សា​វាយតម្លៃ​គម្រោង​របស់​អង្គការសហប្រជាជាតិ និង​អង្គការ​អន្តរជាតិ​ផ្សេង​ទៀត​។​

​ចាប់ពី​ឆ្នាំ​១៩៧៩ ដល់​ឆ្នាំ​១៩៨៧ លោក​ធ្វើ​ជា​មន្ត្រីជាន់ខ្ពស់​របស់​ទីភ្នាក់ងារ​អង្គការសហប្រជាជាតិ UNCSH ។ ឆ្នាំ​១៩៨៨ ដល់​ឆ្នាំ​១៩៩៣ លោក​បំពេញការងារ​ជា​ឧត្តម​ប្រឹក្សា​បច្ចេកទេស​នៅ​ប្រទេស Burundi និង​ជា​អ្នកជំនាញ​ជាន់ខ្ពស់​របស់ UNESCO ។ ពី​ឆ្នាំ​១៩៩១ ដល់​ឆ្នាំ​១៩៩៣ លោក​ជា​ឧត្តម​ប្រឹក្សា​នៃ​ឧត្តម​ក្រុមប្រឹក្សា​ជាតិ​កម្ពុជា (SNC) ។​

​នៅ​ឆ្នាំ ១៩៩៣ លោក​ធ្វើ​មាតុភូមិនិវត្តន៍​ម​កម្ពុជា និង​ត្រូវ​បាន​ផ្ដល់​តំណែង​ជា​បន្តបន្ទាប់​។ ពី​ឆ្នាំ​១៩៩៣ ដល់​ឆ្នាំ​២០០១ លោក​ធ្លាប់​ធ្វើ​ជា​ទេស​រដ្ឋមន្ត្រី​នៅ​ក្នុង​រដ្ឋាភិបាល​ជាតិ​បណ្ដោះអាសន្ន​កម្ពុជា​, ទេស​រដ្ឋមន្ត្រី​ទទួល​បន្ទុក​កិច្ចការ​វប្បធម៌ វិចិត្រសិល្ប រៀបចំ​ដែនដី និង​នគរូបនីយកម្ម​, អនុប្រធាន​ឧត្តម​ប្រឹក្សា​ជាតិ​ផ្នែក​វប្បធម៌​, សមាជិក​បណ្ឌិតសភា​ស្ថាបត្យកម្ម​ប្រទេស​បារាំង​, ប្រធាន​អគ្គនាយក​នៃ​អាជ្ញាធរ​អប្សរា​។ នៅ​ឆ្នាំ​២០០១ លោក​ត្រូវ​បាន​តែងតាំង​ជា​ឧត្តម​ប្រឹក្សា​ផ្ទាល់​អតីត​ព្រះមហាក្សត្រ​បន្ថែម​លើ​ភារកិច្ច​ដែល​រដ្ឋាភិបាល​ប្រគល់​ជូន​។ ឆ្នាំ​២០០៤ ដល់ មុន​ថ្ងៃ​ទទួលមរណភាព លោក​ជា​ឧត្តម​ប្រឹក្សា​ផ្ទាល់​ព្រះមហាក្សត្រ និង​ជា​ប្រេសិត​ពិសេស និង​អចិ​ន្រៃ​យ៍​នៃ​ព្រះមហាក្សត្រ​។​

​ស្នាដៃ​របស់​លោក​ដែល​នៅ​មានជីវិត និង​ខ្លះ​ស្លាប់​នោះ​រួម​មាន​៖ ពហុ​កីឡដ្ឋាន​ជាតិ​អូរ​ឡាំ​ពិ​ក វិមាន​ឯករាជ្យ សាលសន្និសីទ​ចតុមុខ វិមាន​រដ្ឋ​ចំការមន សាល​មហោស្រព​ជាតិ​សុរា​ម្រឹត​(​ឆេះ​កាលពី​ឆ្នាំ​១៩៩៤ និង​ពេល​នេះ​រលាយ​ទាំងស្រុង​បាត់​រូបរាង​ហើយ​) វិទ្យាស្ថាន​ភាសាបរទេស សំណង់ផ្ទះ​១០០​ខ្នង និង​សាកលវិទ្យាល័យ​ភូមិន្ទ​ភ្នំពេញ​ជាដើម ។​

​លោក​បាន​ទទួលមរណភាព​នៅ​ថ្ងៃ​ទី ២៨ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ​២០១៧ ក្នុង​អាយុ​៩១​ឆ្នាំ នៅ​ក្នុង​លំនៅ​ដ្ឋា​ន​របស់​លោក​នៅ​តាម​បណ្តោយ​ស្ទឹង​សៀមរាប​ក្នុង​ក្រុង​-​ខេត្តសៀមរាប​៕